برق مورد نیاز آسانسور مسکونی | جدول حداقل آمپر برای آسانسور ۴، ۶، ۸ و ۱۰ نفره

اولین نشانه‌ای که مشخص می‌کند یک ساختمان آمادگی نصب آسانسور را دارد، توان و پایداری برق ورودی است؛ نه فقط اینکه سه‌فاز باشد یا تک‌فاز، بلکه اینکه آیا این برق می‌تواند مصرف واقعی موتور، تابلو فرمان، استارت اولیه و جریان پیک را بدون افت ولتاژ تحمل کند یا نه. دلیل این موضوع ساده است: موتور آسانسور در لحظه شروع حرکت، چند برابر جریان نامی خود را از شبکه می‌کشد و اگر شبکه ضعیف باشد، آسانسور یا روشن نمی‌شود یا بعد از چند حرکت دچار خطای ولتاژ می‌شود.

در پروژه‌های نوساز معمولاً تصور می‌شود که «داشتن برق سه‌فاز یعنی همه‌چیز آماده است»، اما در عمل، قدرت ترانس محله، افت ولتاژ مسیر، قطر کابل از پست تا ساختمان و حتی مصرف مشترکین همجوار تأثیر مستقیم روی عملکرد آسانسور دارند. به همین دلیل حتی ساختمان‌هایی با کنتور ۳۲ آمپر سه‌فاز هم گاهی برای آسانسور نامناسب هستند و هنگام تست بار، موتور با نویز شدید یا افت توان روبه‌رو می‌شود.

برای اطمینان، اولین قدم بررسی این است که آیا جریان نامی موتور ، جریان تابلو فرمان ، جریان پیک استارت توسط شبکه تأمین می‌شود یا خیر. مقدار این جریان بسته به ظرفیت کابین، سیستم درایو، نوع موتور گیربکس یا گیرلس و سرعت آسانسور تغییر می‌کند. در ادامه، این محاسبات را مرحله‌به‌مرحله باز می‌کنیم.

 

 

حداقل برق موردنیاز برای آسانسور چقدره؟

برای تعیین حداقل برق موردنیاز، باید به این سه مؤلفه توجه کنیم: توان موتور، نوع تابلو فرمان (با درایو یا بدون درایو) و نوع راه‌اندازی. به‌طور معمول برای یک آسانسور ۶ نفره با موتور گیربکسی ۵.۵ کیلووات، حداقل آمپر موردنیاز در برق سه‌فاز حدود ۲۵ تا ۳۲ آمپر است. اما در سیستم‌های مجهز به درایو (VVVF)، به دلیل کنترل جریان استارت، نیاز واقعی کمتر می‌شود و آسانسور روی شبکه فشار وارد نمی‌کند.

در آسانسورهای گیرلس، توان مصرفی به‌مراتب پایین‌تر است؛ مثلا یک موتور گیرلس ۶ نفره معمولاً بین ۳.۵ تا ۴.۵ کیلووات مصرف دارد و همین باعث می‌شود ساختمان‌هایی با برق سه‌فاز ضعیف هم بتوانند از آن استفاده کنند. البته شرطش این است که افت ولتاژ لحظه‌ای کمتر از ۱۰ درصد باشد؛ زیرا گیرلس به ولتاژ حساس‌تر است و در صورت نوسان، درایو خطای ولتاژ می‌دهد.

نکته مهم دیگر این است که فقط به توان روی پلاک موتور اکتفا نکنیم. مصرف واقعی آسانسور با توجه به تعداد استارت در ساعت، وزن کابین، ارتفاع ساختمان و نوع بالانسر وزنه تعادل متفاوت است. بنابراین حداقل برق موردنیاز باید با یک ضریب اطمینان محاسبه شود تا در آینده با افزایش ساکنین یا اضافه شدن بار ثابت دچار مشکل نشود.

 

 

فرق بین برق تک‌فاز و سه‌فاز برای آسانسور

بزرگ‌ترین تفاوت برق تک‌فاز و سه‌فاز در توان‌دهی پایدار و تحمل جریان لحظه‌ای است. موتور آسانسور برای راه‌اندازی نیاز به جریان بالایی دارد و برق تک‌فاز معمولاً نمی‌تواند این جریان را بدون افت ولتاژ تأمین کند. به همین دلیل، آسانسورهای تک‌فاز یا باید موتور بسیار کم‌مصرف‌تری داشته باشند، یا از سیستم‌های مخصوص راه‌اندازی نرم استفاده کنند که هزینه را بالا می‌برد و بازده کمتری دارد.

در برق سه‌فاز، موتور در سه فاز جریان را توزیع می‌کند و همین باعث کاهش آمپر مصرفی، حرکت نرم‌تر، کاهش تلفات و جلوگیری از داغ شدن تجهیزات می‌شود. علاوه‌بر این، تابلو فرمان‌های سه‌فاز امکانات کنترلی بیشتری ارائه می‌دهند و درایو نیز عملکرد دقیق‌تری دارد. در پروژه‌های نوساز، همیشه توصیه می‌شود آسانسور با برق سه‌فاز نصب شود؛ حتی اگر ظرفیت کابین کوچک باشد.

چالش اصلی برق تک‌فاز این است که انتخاب موتور به‌شدت محدود می‌شود. مثلاً نصب موتور ۵.۵ کیلووات در برق تک‌فاز عملاً غیرممکن است و اگر هم انجام شود، نوسان شدید ولتاژ، داغ شدن کابل‌ها و افت گشتاور حرکت، عمر سیستم را کاهش می‌دهد. بسیاری از خرابی‌های زودهنگام تابلو فرمان در ساختمان‌های کوچک دقیقاً ناشی از همین اشتباه است.

استاندارد برق طبق مقررات ملی

یکی از مهم‌ترین مواردی که در هنگام طراحی و نصب آسانسور باید در نظر گرفته شود، رعایت مقررات ملی مرتبط با برق تأسیسات آسانسور است. طبق مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان، هر ساختمانی که دارای آسانسور باشد باید شبکه تغذیه ۳ فاز مناسب، کلیدهای حفاظتی استاندارد و کابل‌کشی ایمن تا محل موتورخانه داشته باشد. این استانداردها برای جلوگیری از افت ولتاژ، آتش‌سوزی احتمالی ناشی از اضافه‌جریان و جلوگیری از عملکرد ناپایدار تابلو فرمان تنظیم شده‌اند. علاوه بر برق اصلی، داشتن سیستم تغذیه اضطراری در ساختمان‌های ۶ طبقه و بیشتر الزام قانونی محسوب می‌شود. همچنین در ساختمان‌هایی که مصرف عمومی مثل پارکینگ، پکیج مرکزی یا چیلر وجود دارد، باید ظرفیت تغذیه جداگانه برای آسانسور محاسبه شود.

نکات کلیدی در مقررات:

• سه‌فاز بودن و پایداری برق

• وجود سیستم حفاظتی RCD و MCB مناسب

• سطح مقطع استاندارد کابل‌ها

• رعایت الزامات ارتینگ

• وجود برق اضطراری در ساختمان‌های بلند

جدول الزامات حداقلی طبق مقررات

 

تست عملی با دستگاه شبیه‌ساز بار

در بسیاری از پروژه‌ها، تنها بررسی کنتور و تابلو اصلی کافی نیست؛ زیرا ممکن است شبکه محلی توان تحمل جریان پیک آسانسور را نداشته باشد. برای همین متخصصان از دستگاهی به نام Load Bank (شبیه‌ساز بار) استفاده می‌کنند. این دستگاه دقیقاً همان مصرف لحظه‌ای موتور را شبیه‌سازی کرده و نشان می‌دهد که برق ساختمان در زمان استارت چگونه رفتار می‌کند.

مزیت اصلی تست با شبیه‌ساز بار این است که وضعیت شبکه را واقعی و بدون حدس و گمان نشان می‌دهد. مثلاً مشخص می‌شود که آیا در لحظه راه‌اندازی افت ولتاژ بیش از حد داریم؟ آیا فیوز اصلی می‌پرد؟ آیا کابل‌کشی ورودی توان عبور جریان را دارد؟ اگر خطا در این تست دیده شود، قبل از نصب آسانسور می‌توان اصلاحات را انجام داد.

این تست معمولاً روی فازها به‌صورت جداگانه و سپس در حالت مصرف ترکیبی انجام می‌شود. نتیجه‌گیری از این تست معمولاً شامل داده‌های زیر است:

خروجی‌های مهم تست شبیه‌ساز بار

• ولتاژ قبل و بعد از اعمال بار
• جریان هر فاز
• توان واقعی قابل ارائه
• افت ولتاژ لحظه‌ای و پایداری شبکه
• زمان پاسخ فیوز یا کلید اصلی

بررسی جدول توان موردنیاز برای ظرفیت‌های مختلف آسانسور

برای تعیین اینکه آیا برق ساختمان مناسب آسانسور هست یا نه، بهترین روش مراجعه به جدول توان و آمپر موردنیاز بر اساس ظرفیت کابین و نوع موتور است. این جدول کمک می‌کند پیش از انتخاب تجهیزات، بدانیم چه مقدار توان واقعی از شبکه لازم داریم و آیا کنتور و کابل‌کشی فعلی پاسخ‌گو هستند یا خیر.

نکته مهم اینکه مقادیر جدول زیر بر اساس پروژه‌های واقعی با تابلو فرمان درایودار (VVVF) تنظیم شده است؛ یعنی مصرف‌ها نسبت به سیستم‌های قدیمی کمتر هستند و دقیق‌تر به شرایط فعلی بازار ایران نزدیک‌اند. در صورت استفاده از تابلو بدون درایو، باید حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد به این اعداد اضافه کرد.

در آسانسورهای گیرلس، به دلیل بازده بسیار بالا، مصرف واقعی ۱۵ تا ۳۰ درصد کمتر از موتورهای گیربکس با توان مشابه است؛ بنابراین اگر ساختمان برق سه‌فاز ضعیف دارد، معمولاً انتخاب گیرلس منطقی‌تر و اقتصادی‌تر است.

 

جدول توان و آمپر پیشنهادی برای ظرفیت‌های مختلف آسانسور

ظرفیت کابین	نوع موتور	توان موتور (kW)	آمپر موردنیاز سه‌فاز	حداقل پیشنهاد برای کنتور	توضیحات کاربردی
4 نفره	گیربکس	4 kW	16–20A	25A سه‌فاز	مناسب ساختمان‌های کم‌تردد
4 نفره	گیرلس	3 kW	12–15A	25A سه‌فاز	مصرف کم، مناسب برق ضعیف
6 نفره	گیربکس	5.5 kW	22–28A	32A سه‌فاز	رایج‌ترین مدل در پروژه‌ها
6 نفره	گیرلس	4–4.5 kW	18–22A	25–32A سه‌فاز	بهترین گزینه برای کاهش مصرف
8 نفره	گیربکس	7.5 kW	30–36A	40–50A سه‌فاز	نیاز به کابل‌کشی استاندارد
8 نفره	گیرلس	6 kW	24–30A	40A سه‌فاز	مناسب ساختمان‌های بلندتر
10 نفره	گیربکس	11 kW	45–55A	63A سه‌فاز	حتماً نیاز به تغذیه قوی
10 نفره	گیرلس	8 kW	32–38A	50–63A سه‌فاز	کاهش چشمگیر جریان راه‌اندازی

 

مقطع کابل ورودی و کابل‌کشی استاندارد

انتخاب سطح مقطع کابل ورودی تا موتورخانه یکی از مهم‌ترین عوامل پایداری مصرف آسانسور است. بسیاری از خطاهای ولتاژی و داغ شدن تابلو فرمان در پروژه‌هایی مشاهده شده که کابل‌کشی ساختمان در مرحله سفت‌کاری با سطح مقطع پایین انجام شده است. کارشناسان توصیه می‌کنند که فاصله تابلو اصلی تا موتورخانه باید دقیق اندازه‌گیری و سپس بر اساس طول مسیر، نوع کابل و توان موتور آسانسور، سطح مقطع مناسب انتخاب شود. در حالت معمول برای آسانسور ۶ نفره سه‌فاز از کابل ۱۰ تا ۱۶ میلی‌متر مربّع استفاده می‌شود؛ اما اگر مسیر طولانی باشد یا افت ولتاژ منطقه بالاتر از حد استاندارد باشد، باید سطح مقطع افزایش یابد.

نکات مهم انتخاب کابل

• توان موتور

• طول مسیر

• نوع کابل (آلومینیوم یا مس)

• دمای محیط

• افت ولتاژ منطقه

مقایسه مقطع پیشنهادی

نکات مهمی که از جدول باید برداشت شود

• اگر ظرفیت ۶ نفره دارید و برق شما ۲۵ آمپر است، باید به‌جای موتور گیربکس، گیرلس انتخاب کنید.
• برای آسانسورهای تک‌فاز، عملاً ظرفیت بالاتر از ۴ نفر ممکن نیست.
• در ساختمان‌های با مصرف عمومی بالا (پارکینگ، موتورخانه، اسپیلت)، باید ضریب اطمینان بیشتری در نظر گرفت.
• اگر افت ولتاژ مسیر بیش از ۱۰٪ باشد، حتی آمپر کافی هم مشکل را حل نمی‌کند.

 

 

راهکار ارتقای برق بدون هزینه سنگین

یکی از دغدغه‌های اصلی کارفرماها این است که «اگر برق ساختمان جواب ندهد، باید هزینه سنگینی برای افزایش آمپر یا تبدیل به سه‌فاز پرداخت کنیم؟» خوشبختانه در بسیاری از پروژه‌ها می‌توان قبل از رفتن سراغ ارتقای انشعاب، با چند راهکار هوشمندانه مصرف را کاهش داد و توان مؤثر شبکه را بالا برد.

مهم‌ترین راهکار، استفاده از موتور گیرلس با توان کمتر است. این موتور به دلیل راندمان بالاتر و حذف گیربکس، نه‌تنها مصرف کمتری دارد بلکه جریان راه‌اندازی‌اش نیز پایین‌تر است. در بسیاری از ساختمان‌ها، تنها با عوض کردن مدل موتور و تابلو فرمان، نیاز از ۳۲ آمپر به ۲۵ آمپر کاهش پیدا می‌کند و مشکل برق به‌طور کامل حل می‌شود.

همچنین استفاده از تابلو فرمان با درایو مجهز به Soft Start واقعی می‌تواند جریان لحظه‌ای را تا ۴۰٪ کاهش دهد. این یعنی حتی اگر شبکه محلی ضعیف باشد، آسانسور در هنگام استارت پیک ناگهانی ایجاد نمی‌کند و فیوز اصلی دچار تریپ نمی‌شود.

 

 

UPS و برق اضطراری برای آسانسور

در ساختمان‌هایی که تعداد طبقات بیشتر از شش طبقه است و امکان گیر کردن مسافر در زمان قطعی برق وجود دارد، داشتن سیستم برق اضطراری برای آسانسور الزامی است. این برق اضطراری می‌تواند از طریق UPS مخصوص آسانسور یا سیستم نجات اضطراری داخلی تابلو فرمان تأمین شود. UPS آسانسوری با UPSهای کامپیوتری متفاوت است و باید قابلیت تأمین جریان راه‌اندازی موتور و انتقال کابین به نزدیک‌ترین طبقه را داشته باشد. هدف سیستم اضطراری این نیست که آسانسور مثل زمان عادی کار کند، بلکه تنها باید امکان خروج مسافر از کابین فراهم شود.

گزینه‌های تأمین برق اضطراری:

• UPS آسانسوری

• سیستم نجات اضطراری در تابلو فرمان

• ژنراتور اضطراری ساختمان

• باتری پک اختصاصی

مزایای استفاده از UPS

• افزایش ایمنی مسافران

• جلوگیری از گیر کردن در طبقات

• کاهش استرس کاربران

• کاهش خطر آسیب به تابلو فرمان هنگام قطع برق

راهکارهای کم‌هزینه اما بسیار مؤثر

• تبدیل موتور گیربکس به گیرلس
  کاهش ۲۰ تا ۳۰٪ مصرف، کاهش نیاز به آمپر بالا.
• استفاده از کابل ضخیم‌تر در مسیر تابلو اصلی تا موتورخانه
  کاهش افت ولتاژ، افزایش راندمان و جلوگیری از ارورهای ولتاژی.
• تنظیم مجدد پارامترهای درایو
  بسیاری از نصاب‌ها پارامترهای جریان، رمپ شتاب و توقف را تنظیم نمی‌کنند و همین باعث افزایش مصرف می‌شود.
• نصب خازن اصلاح ضریب توان
  مخصوص موتورهای گیربکسی قدیمی؛ هزینه کم و تأثیری زیاد روی آزاد شدن ظرفیت شبکه.
• جایگزینی درایو قدیمی با مدل‌های Low Harmonic
  برخی درایوهای ارزان باعث نویز شدید و اختلال در شبکه می‌شوند و عملاً مصرف را بالا می‌برند.

 

هزینه ارتقای برق ساختمان

هزینه ارتقای برق ساختمان برای نصب آسانسور بسته به موقعیت جغرافیایی، توان مورد نیاز و ظرفیت شبکه محلی متفاوت است. در بسیاری از مناطق، شرکت توزیع برق به دلیل محدودیت شبکه امکان افزایش آمپر یا تبدیل تک‌فاز به سه‌فاز را محدود می‌کند. در شرایطی که امکان افزایش اشتراک وجود داشته باشد، هزینه‌ها معمولاً بین ۳۰ تا ۱۲۰ میلیون تومان متغیر است. این هزینه شامل نصب تابلو، کابل‌کشی جدید و هزینه انشعاب از شرکت برق می‌شود. برای پروژه‌هایی که مصرف بالا دارند، گاهی نیاز به اجرای کابل جدید از پست محله تا کنتور ساختمان است که هزینه را چندبرابر می‌کند. بنابراین همیشه قبل از تصمیم‌گیری نهایی، باید ابتدا تست بار انجام شود و سپس راهکارهای کم‌هزینه‌تر مثل ارتقای تابلو فرمان یا استفاده از موتور گیرلس بررسی شود.

فاکتورهای تعیین‌کننده هزینه:

• تبدیل تک‌فاز به سه‌فاز

• افزایش آمپر کنتور

• نوع موتور و تابلو

• طول مسیر کابل

 

اشتباهات رایج قبل از نصب آسانسور

بسیاری از مشکلاتی که بعداً باعث قطع‌ووصلی، لرزش کابین، داغ شدن تابلو فرمان و تریپ فیوز می‌شود، ریشه در تصمیمات اشتباه مرحله‌ی سفت‌کاری دارد. این اشتباهات در ظاهر ساده‌اند اما هزینه‌های سنگینی به پروژه تحمیل می‌کنند. مهم‌ترینشان این است که مصرف واقعی آسانسور با مصرف ثبت‌شده روی پلاک موتور متفاوت است و کارفرما فقط بر اساس آن عدد تصمیم‌گیری می‌کند.

اشتباه دیگر، انتخاب موتورهای پرمصرف برای ساختمان‌هایی است که برق تک‌فاز دارند. برخی نصاب‌ها برای کاهش هزینه اولیه، موتورهای گیربکس معمولی را پیشنهاد می‌دهند؛ درحالی‌که برق تک‌فاز تحمل این بار را ندارد. نتیجه آن می‌شود که موتور در استارت افت ولتاژ می‌دهد، تابلو فرمان دائم خطای ولتاژ ثبت می‌کند و بالاخره فیوز اصلی می‌پرد.

مشکل سوم به کابل‌کشی برمی‌گردد. خیلی از ساختمان‌ها مسیر کابل ورودی تا تابلو اصلی را با سطح مقطع پایین اجرا کرده‌اند. حتی اگر برق از شرکت توزیع کافی باشد، کابل نازک باعث افت ولتاژ داخلی می‌شود و آسانسور در زمان بارگیری (مثلاً با ۶ نفر) دیگر توان کافی ندارد.

 

امکان نصب آسانسور روی برق تک‌فاز

در بسیاری از ساختمان‌های کم‌طبقه که تنها دسترسی به برق تک‌فاز دارند، این سؤال مطرح است که آیا نصب آسانسور روی برق تک‌فاز امکان‌پذیر است یا نه. پاسخ این است که نصب آسانسور تک‌فاز تنها در ظرفیت‌های پایین مثل ۲ تا ۴ نفره و با موتورهای کم‌مصرف امکان‌پذیر است. موتورهای گیربکسی با توان بالا در برق تک‌فاز معمولاً باعث افت ولتاژ شدید و در نهایت داغ شدن کابل‌ها و تابلو فرمان می‌شوند. از طرف دیگر برای راه‌اندازی موتور، جریان اولیه در برق تک‌فاز چند برابر بیشتر است و تابلو فرمان دائماً دچار خطای ولتاژ می‌شود. بنابراین انتخاب موتور گیرلس کم‌مصرف در این ساختمان‌ها یکی از بهترین راهکارهاست.

مقایسه برق تک‌فاز و سه‌فاز برای آسانسور

 

سه اشتباه رایج به‌صورت فهرست‌شده

• انتخاب موتور پرمصرف برای برق تک‌فاز
  نتیجه: نوسان، خطای درایو، سوختن فیوز، قفل شدن کابین.
• کابل‌کشی غیراستاندارد و سطح مقطع پایین
  نتیجه: افت ولتاژ، داغ شدن کابل، کاهش عمر تجهیزات.
• نادیده گرفتن نوسانات محلی
  نتیجه: عملکرد ناپایدار، خطاهای تصادفی و توقف‌های مکرر آسانسور.

 

سوالات متداول

1. اگر برق ما جواب ندهد، باید موتور عوض شود؟

نه همیشه. قبل از تعویض موتور باید سه مرحله بررسی شود:

• بررسی افت ولتاژ داخلی ساختمان (ممکن است کابل مشکل داشته باشد نه موتور).
• تنظیم پارامترهای درایو (در ۳۰٪ پروژه‌ها با تنظیم صحیح مشکل حل می‌شود).
• بررسی توان واقعی شبکه با شبیه‌ساز بار.

اگر این سه مرحله جواب نداد و مصرف موتور بالا بود، آنگاه تغییر موتور به مدل گیرلس کم‌مصرف راه‌حل منطقی است و معمولاً نیاز به ارتقای آمپر را حذف می‌کند.

 

2. تفاوت تابلو فرمان در برق سه‌فاز و تک‌فاز چیه؟

تفاوت اصلی در نحوه توزیع جریان و قابلیت کنترل گشتاور موتور است.

• در تابلوهای تک‌فاز، درایو جریان شدیدتری می‌کشد و محدودیت در قدرت ترمز و شتاب‌دهی وجود دارد.
• در تابلوهای سه‌فاز، استارت نرم‌تر، مصرف کمتر و پایداری بیشتر است.

همچنین تابلوهای سه‌فاز معمولاً امکانات بیشتری مثل اصلاح هارمونیک، ترمز رزیستوری و کنترل دقیق شتاب دارند.

 

3. مصرف میانگین آسانسور چقدره؟

بسته به نوع موتور:

• گیرلس ۶ نفره: حدود ۳–۴ آمپر میانگین در حرکت
• گیربکس ۶ نفره: حدود ۵–۷ آمپر میانگین
• مصرف استارت: ۲ تا ۳ برابر جریان نامی (درایو این مقدار را کنترل می‌کند)
• مصرف در حالت آماده‌به‌کار: ۴۰ تا ۱۰۰ وات برای تابلو فرمان

میانگین مصرف ماهانه آسانسور ۶ نفره در ساختمان مسکونی معمولاً ۲۰۰ تا ۳۸۰ کیلووات‌ساعت است.

 

 

در پایان

اگر بخواهیم تمام نکات گفته‌شده را در یک جمله خلاصه کنیم:
مناسب بودن برق ساختمان فقط به سه‌فاز بودن آن نیست؛ مهم میزان توان‌دهی واقعی، کابل‌کشی، نوسانات محلی و انتخاب درست موتور است.

در پروژه‌های واقعی، بیش از ۵۰٪ مشکلات آسانسور زمانی اتفاق می‌افتد که بدون بررسی بار، بدون تست افت ولتاژ و بدون محاسبه جریان پیک، وارد مرحله نصب می‌شوند. نتیجه آن توقف‌های ناگهانی، داغ شدن تابلو فرمان، حرکت کند، تریپ فیوز یا حتی سوختن درایو است.

برای جلوگیری از این مشکلات، باید سه اصل را رعایت کرد:

• انتخاب موتور و تابلو فرمان متناسب با توان واقعی شبکه
• تست شبیه‌ساز بار قبل از نصب
• اصلاح کابل‌کشی و رفع افت ولتاژ داخلی

وقتی این سه مرحله رعایت شود، حتی ساختمان‌هایی با برق نسبتاً ضعیف هم می‌توانند آسانسور پایدار و کم‌مصرف داشته باشند بدون اینکه هزینه‌های سنگین ارتقای کنتور را پرداخت کنند.